Περιβάλλον και ποιότητα ζωής στο χωριό

Το βιολογικό του χωριού δεν έλυσε τα προβλήματα

Οι παλαιοί Λιαπαδίτες, ήτανε περισσότερο οικολόγοι από μας. Εβάνανε κοπριά στα χωράφια τους αντίς για λίπασμα, εκαθαρίζανε τσι ελιές τους και δεν ερίχνανε δηλητήρια, εκαίανε τα σκουπίδια τους, και αν είχανε και καένα κονσερβοκούτι, τα χώνανε βαθειά στη γης. 
Το χωριό μας είναι γιομάτο νερό και πράσινο. Με αυτή την έννοια δεν θα έπρεπε να είχαμε περιβαλλοντικά προβλήματα, καθώς δεν έχουμε ρυπογόνες βιομηχανίες. Και όμως έχουμε πρόβλημα. Πράγμα που σημαίνει ότι όλοι –και κυρίως οι νέοι- πρέπει να αποκτήσουν περισσότερη ευαισθησία για το περιβάλλον. Τα προβλήματα που έχουμε είναι μικρής έντασης, που εύκολα αντιμετωπίζονται. Τουλάχιστον τα περισσότερα.

•   Τα σκουπίδια στο χωριό, είναι ένα από τα προβλήματα, που μας απασχολούν.

Παλαιότερα οι γονέοι μας, έβγαζαν λίγα σκουπίδια. Τα περισσότερα τα ανακύκλωναν. Τα αποφάγια τα δόνανε τσου κοτώνες ή του χοίρου, το χαρτί από τη μανέστρα το έκαιγαν. Λίγα κονσερβοκούτια ήταν τα σκουπίδια τους, που τα “πέταγαν” στα χωράφια. Κάποιοι πιο ευαίσθητοι, τα έχωναν βαθειά στο χώμα.  Σήμερα, ο όγκος των σκουπιδιών εμεγάλωσε επικίνδυνα και στο μέλλον, όπως  φαίνεται, θα αυξηθεί ακόμη περισσότερο. Μόνο τα μπουκάλια του νερού, που πρώτα δεν υπήρχανε, αφού οι παλαιοί μας επίνανε από πηγάδια, αυξάνουνε κατακόρυφα τον όγκο των σκουπιδιών.

Το στρατί τση Ροβινιάς, όπως και πολλά άλλα τουριστικά σημεία του χωριού, είναι γιομάτα από σκουπίδια. Μπορεί να τα πετάξανε και ξένοι, όχι όμως απαραίτητα. Παρά το γεγονός ότι η καθαριότητα του τόπου, είναι αρμοδιότητα της Πολιτείας, η οποία έχει αναθέσει τσου Δήμους, την καθαριότητα του περιβάλλοντος και μάλιστα σε ανταποδοτική βάση, εντούτοις οι Δήμοι ασχολούνται μόνο με την περισυλλογή των σκουπιδιών και τίποτα άλλο. Άρα, η ευθύνη για την καθαριότητα του περιβάλλοντος, ανήκει κυρίως σε μας τσου Λιαπαδίτες.

•  Οι παραλίες μας, με πρώτη και καλύτερη την όμορφη Γιόφυρα, είναι στα χάλια τους. Τα λύματα βγαίνουνε έξω στην παραλία και η Δημοτική Αρχή, κάνει που δεν βλέπει. Ένας χωριανός είπε παλαιότερα στο πρώτο εκλεγμένο Δημοτικό Συμβούλιο παρουσία τση Περιφερειάρχη, ότι η Γιόφυρα είναι γιομάτη “κουτσούλους”, αλλά η Δημοτική Αρχή τονε διέψευσε και αυτός …απλά επαραιτήθηκε. Για τις άλλες παραλίες μας, ας μην πούμε πολλά πράγματα. Η καθαριότητά τους είναι σε ικανοποιητικά επίπεδα. Ας είναι καλά και κάποιοι ενδιαφερόμενοι Λιπαπαδίτες, όπως ο Τάγκος και ο Μπατούνης, που αντικαθιστώντας τη Δημοτική Αρχή μαζεύουνε τα σκουπίδια, από τη Ροβινιά και τσου Χωμούς αντίστοιχα. Από τις αρχές του 2003, ξεκίνησε το έργο για τον βιολογικό καθαρισμό των λυμάτων. Τραβηχτηκανε σωλήνες μέσα βαθιά στη θάλασσα και το πρόβλημα της Γιόφυρας μειώθηκε, παρόλο που κάποιοι λένε πως επηρεάσθηκε η καθαριότητα τση Ροβινιάς. Ευελπιστούμε, ότι προσεχώς οι παραλίες μας, θα είναι ακόμη καθαρότερες.

•  Τα λουτρουβιά, είναι γενικά εστία μόλυνσης του περιβάλλοντος.

Τα υγρά απόβλητά τους, οι μούργες, είναι αναγκαίο κακό. Το χωριό, σαν έντονα ελαιοπαραγωγικό, πρέπει να έχει λουτρουβιά. Παρήγορο είναι ότι η νέα τεχνολογία των μηχανημάτων, μειώνει κατά πολύ τη ρύπανση του περιβάλλοντος, δεν παύουν όμως τα λουτρουβιά, να εξακολουθούν να αποτελούν εστίες μόλυνσης. Οι Λιαπαδίτες δεν μπορούν από μόνοι τους, να κάνουνε κάτι για το πρόβλημα.

·   Οι χωματερές, σήμερα αύριο, θα μας δώσουν κόκκινο φως. Δεν πάει άλλο!

Δεν είναι έτοιμες να δέχονται ένα τόσο μεγάλο όγκο απορριμμάτων, που όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνει. Η Δημοτική Αρχή, πρέπει να βλέπει μακροπρόθεσμα το περιβαλλοντικό πρόβλημα και όχι όσο διαρκεί η θητεία της. Οφείλει να προστατεύσει τη δημόσια υγεία, με έργα υποδομής. Άλλωστε, μόνο τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εκμεταλλευθεί, μπορεί να παράγει σημαντικό έργο, για τη δημόσια υγεία.

•      Τα κοτέτσια και οι στάβλοι, από παλιά, ήταν ένα με το σπίτι ή κοντά στο σπίτι.

Η εξυπηρέτηση των μεγάλων ζώων ται δουλειές, το γάλα και το τυρί, όπως επίσης τα αυγά και τα πουλερικά τση οικογένειας, ήταν μέλημα του κάθε παλιού Λιαπαδίτη οικογενειάρχη. Σήμερα εμείς, με τσι οικολογικές ευαισθησίες μας, θέλουμε το τυρί, τα αυγά και τα πουλερικά, δεν θέλουμε όμως τη βρώμα των στάβλων και των κοτετσιών. Το μεγάλωμα του οικισμού, πέρα από τα όρια του 1923, έφερε νέα σπίτια κοντά στα παλιά κοτέτσια, σε σημείο που η συγκατοίκηση, να μην είναι πλέον αρμονική. Ιδίως τσι μέρες τση ζέστης, όπου οι μυρωδιές είναι πιο έντονες.

•   Πολλοί τράφοι έχουνε μπαζωθεί, εμποδίζοντας την ομαλή ροή των όμβριων υδάτων. Το αποτέλεσμα είναι να βλέπουμε στην τηλεόραση το απανωλίβαδο πλημμυρισμένο και ένα φουσκωτό να πηγαίνει την Κική του Κουνούβελου από το Μαδαριό στην Καριά, πλέοντας.

Όλα αυτά τα καταγράφουμε, έτσι για να υπάρχουνε. Το μεγάλο κεφάλαιο, που είναι η νεολαία του χωριού, δεν θα αφήσει ποτέ να επιβαρυνθεί το περιβάλλον. Μόνη της η νεολαία μας, ή και με τον ψήφο της, θα αντιταχθεί σθεναρά.

•   H λειτουργία του Βιολογικού

Ένα από τα πλέον σημαντικά έργα, που εγινήκανε τσου Λιαπάδες, στο θέμα τση προστασίας του περιβάλλοντος, είναι η δημιουργία του βιολογικού καθαρισμού των λυμάτων.

Φορέας υλοποίησης του έργου, ήταν ο Δήμος Παλαιοκαστριτών και η χρηματοδότησή του έγινε από το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Ανάδοχος εταιρία που κατασκεύασε το έργο, ήταν η τεχνική εταιρία ΔΟΜΟΚΑΤ ΑΕ.

Ο προϋπολογισμός του έργου, ήτανε € 880.410,97

Για την επένδυση του βιολογικού, ο Δημήτρης Νίνος, Καρόνιας, όχι μόνο παραχώρησε τον απαιτούμενο χώρο, αλλά προώθησε την υλοποίησή του με διάφορα πολιτικά μέσα, ώστε το έργο να γίνει μέσα στο χρονοδιάγραμμα και στο προγραμματισμένο κόστος.

Δοκιμαστικά άρχισε να λειτουργεί, από τον Ιούλιο του 2004, αναβαθμίζοντας τη Γιόφυρα και τη ζωή των κατοίκων. Από τσι πρώτες κιόλας μέρες, η διαφορά εφάνηκε στη Γιόφυρα, που εκαθάρισε μόνο μέσα σε δύο μέρες. Όταν περάσει ένας χειμώνας, οι πέτρες που τώρα είναι πράσινες, θα κουτουλήσουνε, θα καθάρουνε και θα γένουνε άσπρες. Έτσι από την επόμενη χρονιά, η όμορφη γιόφυρα, θα είναι και πάλι σε θέση να δέχεται και τσου Λιαπαδίτες, όπως παλιά.

Βεβαίως, το βιολογικό δεν μας λύνει εντελώς το θέμα τση ρύπανσης της θάλασσας, αφού στη Γιόφυρα καταφθάνουν λύματα των ξενοδοχείων τση Παλαιοκαστρίτσας, χωρίς βιολογική επεξεργασία. Ελπίζουμε και πάλι, ότι η Δημοτική Αρχή θα επιληφθεί του θέματος και ότι προσεχώς θα λυθεί και αυτό το πρόβλημα.
Με τσου Καλλικρατικούς Δήμους όμως, κάθε λύση απομακρύνεται, αφού ο Δήμος Κερκυραίων στο οποίο τώρα ανήκουμε, δεν γνωρίζει τα προβλήματά μας, ενώ ο εκάστοτε Λιαπαδίτης Σύμβουλος, δεν έχει περιθώρια δράσης.