Το νερό

Τα παλιά χρόνια, το χωριό υπόφερε από την έλλειψη νερού. Όλα τα σπίτια υδρεύονταν από τα πηγάδια, του χωριού, τα οποία ήτανε και αμφιβόλου καθαρότητας και υγιεινής. Πηγάδια ήτανε: τρία στο νιό (το κορφινό, το πατινό και ο βόθινας), ένα στην Καμάρα, ένα στον Ανίκητο και ένα τσου Σκάμπους. Το νερό το κουβαλούσανε με γαϊδάρους που είχανε τσι δύο πάντες κάρτες ή μπιτόνια, ενώ οι γυναίκες εκουβαλούσανε και μία λάτα στο κεφάλι. Μέσα στη λάτα, εβάνανε λίγα λιόκλαρα για να μη κλουδακάει το νερό. Κάποιες φορές, δύο γυναίκες με λάτα γιομάτη στο κεφάλι, ήτανε σταματημένες και εκάνανε κουτσομπολιό με τσι ώρες.

1955:Γυναίκες από την Παλαιοκαστρίτσα...

Για πλύσιμο και για άλλες δουλειές του σπιτιού, επιένανε νερό τση βροχής από τσι σγόρνες και το βάνανε σε στέρνες και σε αγγιά. Η μπουγάδα εγενόντανε στο σπίτι με την αλυσίβα, και μετά πηγαίνανε στο πλύμα, στον Αριά ή σε άλλα ποταμούλια.

Τα πηγάδια του Ανίκητου και τση Καμάρας, είναι κατασκευές των Ενετών, έχουνε βόλτο από πάνω τους και θεωρούνται σημαντικές κατασκευές για την εποχή εκείνη. Αργότερα, οι Λιαπάδες μπήκαν στο Σύνδεσμο Γιαννάδων και ήρθε το νερό από τσου Έρμονες.

Υπήρχαν πολλά προβλήματα υδροδότησης και το νερό εκοβγόντανε πολλές φορές και για μέρες. Πότε εχάλουνε η πομόνα που αντλούσε το νερό και έπρεπε να πάει στην Αθήνα για επισκευή, πότε το δίκτυο έκλειουνε από τα πολλά άλατα. Όσο να πάει και νάρθει  και να τοποθετηθεί η πομόνα, το χωριό έμενε από νερό για πολλές μέρες. Στα διαστήματα που δεν υπήρχε νερό, εγινόντανε υδροδιανομή. Με ένα δίκτυο από βάνες, οι διάφορες συνοικίες του χωριού, έπαιρναν νερό διαδοχικά, προκειμένου να υδροδοτηθούν όλοι.

Παρόλο που ελέγανε να μην ποτίζουνε τσου κήπους, οι Λιαπαδίτες εβάνανε κηπευτικά και πολλά λουλούδια τσου κήπους τους. Έτσι εγενότανε σπατάλη του νερού, με τελικό αποτέλεσμα να μεγαλώνει το πρόβλημα.

Η ανάπτυξη του τουρισμού, έφερε πολλά προβλήματα στην υδροδότηση του χωριού, καθώς οι τουριστικές επιχειρήσεις χρειαζότανε πολύ νερό και δεν ημπορούσανε να κάνουνε αλλιώς. Γιαυτό και είχανε πολλά ντεπόζιτα σε σειρά γεμάτα με νερό.

Τελευταία έγινε το υδραγωγείο στη Λάμα, το οποίο έλυσε τα περισσότερα προβλήματα έλλειψης νερού.

Το νερό από το αντλιοστάσιο στη Λάμα, ανιβαίνει στη δεξαμενή του νερού που είναι στην Κριθαμιά και από κεί με δίκτυο σωληνώσεων έρχεται στο χωριό. Οι σωλήνες πολλές φορές εκλειούσανε από τα πολλά άλατα, με αποτέλεσμα η ποσότητα του νερού να λιγοστεύει. 

Οι σωλήνες αυτοί είχαν αλλαχθεί πολλές φορές, μέχρι που το καλοκαίρι του 2004, με πρωτοβουλία του Δήμου Παλαικαστριτών, όλο το δίκτυο ξηλώθηκε και αντικαταστάθηκε με ένα νέο τελευταίας τεχνολογίας, παρόλο που κι' αυτό με τη σειρά του είναι τώρα ξεπερασμένο με την ύπαρξη προβλημάτων και τροφοδοσίας νερού, κάθε φορά που γίνονται θεομηνίες και ισχυρές βροχοπτώσεις. 
Σε θέματα επάρκειας και διακίνησης νερού, ο Δήμος Κέρκυρας επεμβαίνει άμεσα, αν και οι αδυναμίες του είναι περισσότερο από εμφανείς. 
Τα τελευταία χρόνια έχουμε νερό και από το Λυσιπιό, το οποίο –όπως λένε πολλοί χωριανοί- είναι καλύτερης ποιότητας από αυτό τση Λάμας, και το οποίο τροφοδοτεί την περιοχή από Απανωλίβαδο, Φυτιές, Παρατικού και όσες συνοικίες βρίσκονται σε χαμηλό υψόμετρο.