Το μπατζαριό του Βαγγέλη

Στη νότια πλευρά του κτιρίου, ήτανε το τυροκομείο

Για δέκα χρόνια, από το 1952 μέχρι το 1962, υπήρχε στη Μηχανή του Πέπου, στη νότια πλευρά κατά το χτήμα του Πουλημένου στο Τηγάνι, το μπατζαριό (τυροκομείο) του Βαγγέλη. Ο Βαγγέλης Δήμας ήτανε Βορειοηπειρώτης και ήτανε ειδικός στην παραγωγή τυριών. Ιδρύθηκε λοιπόν στο χωριό μας ένα παραδοσιακό για την εποχή του τυροκομείο. Ο χώρος για την ίδρυση τυροκομείου ήτανε κατάλληλος, επειδή υπήρχανε πολλά τρεχούμενα νερά. Ο Βαγγέλης με τη γυναίκα του τη Σοφία, που επίσης ήξερε από τυριά, εμένανε στο απάνω πάτωμα στη Μηχανή. Δεν κάνανε παιδιά. Ιδιοκτήτες και σέμπροι του τυροκομείου, ήτανε ο Πέτρος ο Μολοχίτης και ο Δημήτρης ο Τσέλβας. Αυτοί πήρανε στη δουλειά τους το Βαγγέλη Δήμα, σαν ειδικό στα τυριά. Μαζώνανε το γάλα της ευρύτερης περιοχής, τόσο από αρνιά και κατσίκες, όσο και από αγελάδες, και κάνανε μαλακά και σκληριά τυριά, φέτα και ξεροτύρια (κεφαλοτύρια και γραβιέρες), που τα πουλούσανε στη χώρα. Για όλα τα προϊόντα τους (τυριά και γιαούρτια), χρησιμοποιούσανε το γάλα, είτε 100% αγελαδινό, είτε 100% πρόβειο, ή και σε ορισμένες αναλογίες αιγοπρόβειο.

Για την παραγωγή και την ωρίμανση των τυριών, ο Βαγγέλης χρησιμοποιούσε μία παλιά μέθοδο, που έκανε τα τυριά του πολύ πικάντικα. 

Ζούνε ακόμη στο χωριό κάποιοι παλαιοί Λιαπαδίτες που θυμούνται το τυροκομείο και λένε ότι η ποιότητα των τυριών του ήτανε άριστη. Μοναχά που οι πιλιότεροι χωριανοί, δεν είχανε λεφτά να τα δοκιμάσουν. 

Ο Δημήτρης ο Τσέλβας είχε προϋπηρεσία στη δουλειά αυτή. Είχε από παλαιότερα μία σούστα και μάζωνε το γάλα από τα κοπάδια και τις αγελάδες της γύρω περιοχής και το παράδινε στου Τσίρου, απ’ όπου με αυτοκίνητο πήγαινε στη χώρα. Η ειδικότητα του Τσέλβα στο τυροκομείο ήτανε τα γιαούρτια, που στη χώρα είχανε μεγάλη ζήτηση. Το τυροκομείο έκλεισε γύρω στο 1963 και ο Βαγγέλης συνέχισε μόνος του να κάνει τυριά, όμως ασχολήθηκε και με την εκτροφή χοιρινών, για ένα χρόνο ακόμα τουλάχιστον, μέχρι που έκλεισε οριστικά.
Πηγή: Τις πληροφορίες μας έδωκε η Αθηνά του Τσέλβα.